Ό,τι λέει και ζη­τά­ει η Πα­να­γία από το Χρι­στό, γί­νε­ται! Ποτέ δεν αστό­χη­σε η Πα­να­γία, να ζή­τη­σε δηλ. κάτι και να μην έγι­νε.

Πάν­τα γί­νε­ται! Και αυτό για­τί η Πα­να­γία πριν ζη­τή­σει κάτι, το δου­λεύ­ει καλά το θέμα, θα το σκε­φτεί πολύ καλά πριν το ζη­τή­σει από τον Υιό Της και Θεό Της, αρ­κεί εμείς να Την ανα­παύ­σου­με, σε αυτό που θέ­λει να δει μέσα μας στο νου και στη καρ­διά μας.

*****

Η Πα­να­γία όσο ζού­σε, δεν έκα­νε ποτέ συγ­κα­τά­θε­ση σε καμ­μία αμαρ­τία! Μόνο ένα μόνο λο­γι­σμό είχε στη ζωή της η Πα­να­γία, όπως απο­κά­λυ­ψε στους Πα­τέ­ρες: Να σκέ­φτε­ται, να υμνεί και να αγα­πά στο μέ­γι­στο κατά το αν­θρώ­πι­νο, το Χρι­στό και να ποιεί το θέ­λη­μά Του. Δεύ­τε­ρο λο­γι­σμό δεν είχε! Σύγ­κρι­νε διαρ­κώς τον εαυ­τόν της με το Χρι­στό και απέ­κτη­σε την αρε­τή της τα­πεί­νω­σης στο μέ­γι­στο βαθ­μό, όπως και τις υπό­λοι­πες αρε­τές. Η Πα­να­γία ου­δέ­πο­τε ασθέ­νη­σε, ούτε πάθη είχε, ούτε λο­γι­σμούς, ούτε όνει­ρα, αλλά και ούτε τα γυ­ναι­κεία της (πε­ρί­ο­δο). Δεν γεύ­τη­κε σω­μα­τι­κό πόνο ποτέ και σε κα­νέ­να ση­μείο του σώ­μα­τος, ενώ ψυ­χι­κό πόνο γεύ­τη­κε κατά τη Σταύ­ρω­ση του Χρι­στού. Η Πα­να­γία λει­τούρ­γη­σε βιο­λο­γι­κά ως άγ­γε­λος μάλ­λον, παρά ως άν­θρω­πος.

*****

Εί­ναι πολύ με­γά­λη τιμή να δει κά­ποιος την Πα­να­γία μας! Το να δει κα­νείς την Πα­να­γία μας, σχε­δόν θε­ώ­νε­ται (όπως και όταν δει το Χρι­στό). Το να δει κα­νείς άγ­γε­λο, δεν θε­ώ­νε­ται. Στην Πα­να­γία έγι­ναν από το Θεό ει­δι­κές απο­κα­λύ­ψεις, που δεν πρό­κει­ται αυ­τές να απο­κα­λυ­φθούν σε κα­νέ­ναν άν­θρω­πο και άγ­γε­λο. Εί­ναι μια ει­δι­κή τιμή, που κά­νει ο Χρι­στός στην Μη­τέ­ρα Του.

*****

Η Πα­να­γία εί­ναι το τε­λευ­ταίο δη­μιούρ­γη­μα, που θα απο­φα­σί­σει κάτι για εμάς. Κα­θώς απο­φα­σί­ζει ο Χρι­στός κάτι για εμάς, θα πρέ­πει και η Πα­να­γία να το επι­κυ­ρώ­σει. Και εάν οι θέ­σεις εί­ναι αν­τί­θε­τες, τότε η Πα­να­γία κάμ­πτει τα γό­να­τα, εκλι­πα­ρεί και δα­κρύ­ζει, μπρο­στά στο Χρι­στό, έστω και για τη σω­τη­ρία μιας Ορ­θο­δό­ξου ψυ­χής. Το λέω αυτό, για να δεί­τε την παρ­ρη­σία, το κύ­ρος, την δύ­να­μη και την αγά­πη που έχει η Πα­να­γία, τόσο στο Χρι­στό, όσο και στον κα­θέ­να από εμάς ξε­χω­ρι­στά τους Ορ­θο­δό­ξους. Όσοι λοι­πόν την τί­μη­σαν και την τι­μούν, θα τους αν­τα­πο­δώ­σει την τιμή.

*****

Όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο τι­μού­με την Πα­να­γία, τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρη Χάρη Αγί­ου Πνεύ­μα­τος λαμ­βά­νου­με και τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρο πλη­σιά­ζου­με το Χρι­στό μας. Η τιμή αυτή πρώ­τα στο Χρι­στό πη­γαί­νει και μετά στην Πα­να­γία.

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com