Το πανέμορφο νησί με τους 360 και πλέον ναούς και Μοναστήρια! (Βίντεο)

Είναι φανερό από το πλήθος των ναών,το οποίο ξεπερνά τους 360, το θρησκευτικό πνεύμα των κατοίκων της Σκοπέλου.

Αξίζει να επισκεφτείτε τα μοναστήρια του νησιού, αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα. Το επιβλητικό ύφος τους, η αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική τους και η ξεχωριστή θέση τους θα σας μαγέψουν, ταξιδεύοντας σας σε παρελθοντικές εποχές.

Ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια της Σκοπέλου είναι η Μόνη της Ευαγγελιστρίας του Καισάριου Δαπόντε. Χτισμένο το 1712 στη πλαγιά του βουνού Παλούκι, το μοναστήρι δεσπόζει με την επιβλητική και φρουριακή εμφάνιση του, που εύκολα διακρίνεται και με γυμνό μάτι από το λιμάνι της Σκοπέλου. Η πρόσβαση στο σημείο του ναού είναι εύκολη και το ωράριο επίσκεψης του είναι το εξής: 8:00-13:00 και 17:00 με 19:00 καθημερινά.

Ακόμη ένα αξιοθαύμαστο μοναστήρι είναι του Τιμίου Προδρόμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ένα μοναστήρι ανδρών μέχρι το 1920,έκτοτε όμως τη θέση σε αυτό πήραν οι γυναίκες. Ευγενικές και καλοσυνάτες καλόγριες μεριμνούν για την Μονή με αφοσίωση και πίστη. Εικόνες στο εσωτερικό μέρος του ναού χρονολογούνται το 16ο,17ο,18ο αιώνα,παραμένοντας αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου. Στις 24 Ιουνίου τελείται η γιορτή της Μονής του Τιμίου Προδρόμου, αυτού του αξιολάτρευτου από τους ντόπιους μοναστηριού.

Δεν αρμόζει να παραλείψετε την επίσκεψη σας και στο μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας,του πιο παλιού ναού της Σκοπέλου. Με βάση την κτητορική επιγραφή χτίστηκε το 1648 και βρίσκεται πολυ κοντα στη Μόνη του Τιμίου Προδρόμου,με δυνατότητα πρόσβασης είτε οδικώς είτε με τα πόδια.

Δεν θα μπορούσαμε να μην σας προτείνουμε και την Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού και πιο συγκεκριμένα στην απέναντι βουνοπλαγιά. Χτισμένο γύρω στα τέλη του 15ου αιώνα,με αγιορείτικη αρχιτεκτονική προβάλλει την επιρροή από τον Άθωνα των παλαιοτερων χρόνων στο νησί. Σαν παρατηρητήριο χρησίμευε ο πύργος της μονής,προφυλάσσοντας τους μοναχούς από τις συχνές επιδρομές των πειρατών. Χαρακτηριστικό της μονής αυτής είναι το μοίρασμα των σταφυλιών ανήμερα της εορτής στις 6 Αυγούστου, μετά την ευχή που δίνεται για την ευλογία αυτών των καρπών. Ολες οι παραπάνω μόνες που αναφέραμε βρίσκονται στο βουνό “Παλουκι” σε δυο διαφορετικές κατευθύνσεις που δημιουργεί στην πορεια του ο δρόμος. Σε κάποιο σημείο του λοιπόν,δημιουργεί μια διχάλα και παίρνοντας κανείς την αριστερή πλευρά της, οδειγει αποκλειστικά στη μόνη Ευαγγελιστρίας. Αν πάρει κανείς την δεξιά της πλευρά ο δρόμος σας οδηγεί κατά σειρά στην μόνη της Μεταμορφοσεως,στην Πέρα Παναγίτσα, στην Αγία Βάρβαρα,στην Μόνη τίμιου Προδρόμου, στην Μονη Αγίας Αννας, στην Μόνη Αγίου ταξιάρχη Βατου και η Αγία Τριάδα. Η Γιορτή στο Ταξιάρχη του Βατου τελείται στις 8 Νοεμβρίου ή κάποιες φορές λίγες μέρες αργότερα, αφού οι ιερείς λειτουργούν σε άλλες εκκλησίες εκείνη τη μέρα. Για τις μόνες Αγίας Αννας και Ταξιάρχη Βατου, αξίζει να σημειωθεί, πως ειναι μια αγαπημένη πεζοποριακή διαδρομή, καθώς μόνο από μονοπάτι φτάνει κανείς στις εκκλησιες.

Πολιούχος του νησιού,όπως είναι γνωστό, είναι ο Άγιος Ρηγίνος,που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν μορφωμένο παιδί ελληνικής καταγωγής και έδειξε από νωρίς την αγάπη του προς το Χριστό. Όταν πια ενηλικιώθηκε, έγινε επίσκοπος της Σκοπέλου. Κατέληξε να έχει μαρτυρικό θάνατο πολεμώντας για τη πίστη του, καθώς αποκεφαλίστηκε με άλλους σαράντα σκοπελίτες μάρτυρες της ορθόδοξης πίστης. Τέσσερα χιλιόμετρα έξω από τη πόλη της Σκοπέλου συναντά κανείς στα δεξιά του δρόμου τον ασφαλτοστρωμένο παράδρομο για την εκκλησία του Αγίου. Χτισμένη το 1728 ίσως πάνω στα ερείπια παλιότερης βυζαντινής μονής, δεσπόζει φανερά από τον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο. Πιστοί από τα γύρω νησιά καταφθάνουν εδώ στις 25 Φεβρουαρίου, γιορτή του Αγίου,για να τον τιμήσουν και να προσευχηθούν.

Ακόμη ένα αξιοθαύμαστο μοναστήρι είναι του Αγίου Ευσταθίου στη περιοχή Καρυά. Έχει χτιστεί στις αρχές του 18ου αιώνα σε σημείο με απαράμιλλη θέα προς τα Σεντούκια και τη βόρεια ακτή. Τελος, μια αξέχαστη εμπειρία θα ήταν και η επίσκεψη σας στη Μονή του Αγίου Ιωάννη στο Κοτρωνάκι, αλλά και στον Άγιο Ταξιάρχη στη Γλώσσα. Αν, λοιπόν, έχετε χρόνο στη διάθεση σας για νέες εμπειρίες, τότε αξίζει να επισκεφτείτε όλα τα μοναστήρια, καθώς το καθένα έχει την δίκη του αξία και ομορφιά!

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.gr

 

“Πάτερ, πως καταφέρνετε και πολεμάτε τον Πονηρό;

Άγιος Γαβριήλ ο Ομολογητής

Κάποιο χειμώνα με πολλή παγωνιά, οι μοναχές μού συνέστησαν να πάω στο δωμάτιο για τους επισκέπτες, που ήταν πιο ζεστά.

Πήγα. Ξεκουραζόμουν, όταν ήρθε κατά πάνω μου μια ομάδα δαιμόνων – ήταν δέκα και παραπάνω ίσως. «Να, Αυτός είναι ο εχθρός μας», έλεγαν μεταξύ τους και απειλούσαν με τα νύχια τους να μου βγάλουν τα μάτια. Ούτε εικόνα είχα μαζί μου ούτε το σταυρό. Μόνη μου άμυνα ήταν η προσευχή. Σηκώθηκα και πήγα στο κελί μου. Με ακολούθησαν αλλά δεν με άγγιζαν. Στο κελί μου δεν μπόρεσαν να μπουν. Εκεί με προστάτευε η χάρις του Κυρίου.

Με νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή ο Γέροντας παρακαλούσε τον Κύριο για κάθε ψυχή. Με δάκρυα και ολονυχτίες ελευθέρωνε τις ψυχές από τα χέρια των δαιμόνων. Και φώναζε στους τελευταίους:

— Μαζί μου θέλετε να πολεμήσετε; Ε, να ξέρετε λοιπόν πως με τη βοήθεια του Χριστού δεν θα με νικήσετε.

Κάποια μοναχή παραπονέθηκε στον Γέροντα πως ένιωθε να την ακολουθούν σκιές παντού και πως αυτές απομακρύνονταν μόνο όποτε βρισκόταν κοντά του. Τότε ο Γέροντας την καθησύχασε και από εκείνη την ώρα η μοναχή δεν ξαναδοκίμασε τον ίδιο πειρασμικό πόλεμο.

Ο π. Γαβριήλ πάντα υπογράμμιζε:

— Όταν το κακό σε κυριεύει, πρώτα σου παίρνει το μυαλό.

— Σ’ ένα ναό ακούνε αγγελικές φωνές. Μπορεί να είναι αλήθεια αυτό, Γέροντα;

— Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιες φωνές. Όταν με τα αυτιά μας ακούμε κάτι παράξενο, είναι επικίνδυνο.

Μια γυναίκα άρχισε να χασμουριέται την ώρα που διάβαζε τον κανόνα. Την είδε ο π. Γαβριήλ και της είπε: «Τώρα εσύ έπεσες». Της εξήγησε ότι υπάρχει ο πνευματικός πόλεμος και της έδειξε πώς πολεμούσε με τα πονηρά πνεύματα. Κι η αναπνοή του μια σταμάταγε, μια δυνάμωνε.

Μια μοναχή, γεμάτη απορία και ενδιαφέρον, ρώτησε τον π. Γαβριήλ:

— Πάτερ, πώς καταφέρνετε και πολεμάτε τον Πονηρό;

—Αυτό είναι κάτι που μαθαίνω συνεχώς εδώ και πενήντα χρόνια. Κι εσύ θέλεις να το μάθεις αμέσως; απάντησε χαμογελαστός. Κι άλλη φορά είπε:

— Μερικές φορές ο άνθρωπος κάνει στον εαυτό του τέτοιο κακό, που ούτε ο εχθρός του δεν έχει σκεφτεί να του κάνει. Παραξενεύεται ακόμη και ο ίδιος ο Πονηρός.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

ΠΗΓΗ

akrovolistishellas

https://simeiakairwn.gr

 

Γερο-Παναής: Τι γίνεται όταν ζηλεύεις;

Γιατί ζηλεύεις; Διότι δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Αν έχεις ισχυρό χαρακτήρα ή κυρίως αν έχεις τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, θα αισθάνεσαι όλους τους γύρω σου σαν τη μεγαλύτερη χαρά.

Ο άντρας για τη γυναίκα είναι ο ηγέτης και η γυναίκα για τον άντρα η ζωή. Και οι δυο θα πρέπει να δίνουν ο ένας στον άλλο όλο και μεγαλύτερη χαρά. Η ζήλεια όμως καταστρέφει αυτή τη σχέση.

Πολλές φορές η υπερβολική αγάπη οδηγεί στην ζήλεια. Μα τούτο είναι μια λανθασμένη αγάπη… Είναι ένα πάθος που σε οδηγεί να μην έχεις ραχάτι (ησυχία). Και σημεία να έχεις, να μη ζηλεύεις. Τι γίνεται όταν ζηλεύεις; Γίνεται χειρότερος ο πειρασμός και προσπαθεί ν’ ανοίξει μάζες για να βασανίζει τους συζύγους. Όταν πάψεις να ζηλεύεις, ούτε ο άντρας σου θα κακώσει περισσότερο.

Τότε βέβαια ο διάβολος θα σας πολεμά συνεχώς, θα σας εναντιώνεται, αλλά εσύ να παρακαλείς τον Θεό και να βιάζεις τον εαυτό σου, να σφίγγεις τον γρόνθο σου και θα νικάς με τη βοήθεια του Θεού. Αυτή η ισχυρή μάχη, γεννά στην ψυχή την πνευματική προσωπικότητα. Τότε ισχυροποιείται ο νους και η καρδιά του ανθρώπου.

Ο εναντίος μας πολεμά παραπάνω εκεί που έχουμε κλίση, αδυναμία, φόβο, ιδέα. Πιάνει τον λογισμό σαν άθλο του, παίρνει από τα δικά μας, από τις κλίσεις μας. Όπως, ο κλέφτης πάει όπου έχει πόρτα που δεν κάμνει κρότο, έτσι και ο διάβολος εκεί που είναι η αδυναμία, η κλίση. Άμα παρεξηγηθούμε μ’ ένα πλάσμα, αρέσει πολλά του εναντίου.

Αν είσαι ψυχρός με κάποιον, κι αν ακόμη αυτός κάμει τα πρέποντα, πάλι δεν σ’ αρέσουν, τ’ αντιπαθείς.

Είναι κάμποσο ζόρι η ζήλεια. Σε πρόσωπα που αγαπιούνται πολύ, είναι αδύνατο να μην μπει στη μέση για να βάλει τη ζήλεια, που καταντά σε μίσος. Όταν ταραχθεί το πλάσμα ή θα υβρίσει ή θα κτυπήσει ή θα τιμάσει (θα πει άσχημα λόγια, υβριστικά). Ο θύμος είναι θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό ο νους είναι σαν το φύλακα. Ο θυμωμένος και ο μέθυσος είναι εκτός εαυτού. Δεν ξέρουν τι κάνουν. Το μίσος, την έχθρα, τον θυμό, με τον διάβολο να τα έχουμε. Αν μας ταράξει, έβγαλε ο εναντίος το μεροκάματο…

Ένας πατέρας έφτυσε αίμα, γιατί του είπαν κάποιον λόγο πικρό. Ένας άλλος έδωσε τρεις γύρους του κελιού του και ύστερα μπήκε μέσα. Γιατί; «Μου είπαν ένα λόγο και δεν ήθελα να τον βάλω μέσα και να κοιμηθεί μαζί μου. Κρύψε (σιώπησον), σταμάτα το κακό. Δεν κερδίζει έτσι ο εναντίος. Λέει η Γραφή: «Μη επιδυέτω ο ήλιος επι τω παροργισμώ». […]

Παππούς Παναής από τη Λύση «Εμπειρία Αγιότητος»

saintpanteleimonchania.wordpress.com

https://simeiakairwn.gr

Γέρων Γεώργιος: «Δεν θέλουν ελεύθερους ανθρώπους»

 

 

Άγιος Πορφύριος: Με απαλό τρόπο να βάλουμε στο νου μας τον Χριστό λέγοντας την ευχή

~ Η νοερά προσευχή γίνεται μόνο από εκείνον που έχει αποσπάσει την χάρη του Θεού. Δεν πρέπει να γίνεται με τη σκέψη, «να τη μάθω, να την καταφέρω, να τη φθάσω», γιατί μπορεί να οδηγηθούμε στον εγωισμό και στην υπερηφάνεια.

Χρειάζεται πείρα, λαχτάρα, αλλά και σύνεση, προσοχή και φρόνηση, για να είναι η προσευχή καθαρή και θεάρεστη. Ένας λογισμός, «είμαι προχωρημένος», τα χαλάει όλα. Τι να υπερηφανευθούμε; Δεν έχουμε τίποτα δικό μας. Αυτά τα θέματα είναι λεπτά.

Να προσεύχεσθε χωρίς να σχηματίζετε στο νου σας εικόνες. Να μη φαντάζεσθε τον Χριστό. Οι Πατέρες ετόνιζαν το ανεικόνιστον στην προσευχή. Με την εικόνα υπάρχει το ευόλισθον, διότι ενδέχεται στην εικόνα να παρεμβληθεί άλλη εικόνα. Ενδέχεται και ο πονηρός να κάνει παρεμβολές και να χάσομε την χάρι.

Η ευχή να γίνεται μέσα μας με το νου και όχι με τα χείλη, για να μη δημιουργείται διάσπαση και ο νους να πηγαίνει από δω κι από κει. Με έναν απαλό τρόπο εμείς να βάλομε στο νου μας τον Χριστό, λέγοντας απαλά απαλά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Να μη σκέπτεσθε τίποτα, παρά μόνο τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Τίποτ’ άλλο. Τίποτα. Ήρεμα, με τα μάτια ανοικτά, για να μην κινδυνεύετε από φαντασίες και πλάνες, με προσοχή και αφοσίωση να στρέφεσθε στον Χριστό. Να λέτε την ευχή με τρόπο απαλό και όχι συνέχεια, αλλά όταν υπάρχει διάθεση και ατμόσφαιρα κατανύξεως, η οποία είναι δώρο της θείας χάριτος. Χωρίς την χάρη αυτοϋπνωτίζεσαι και μπορεί να πέσεις σε φώτα και πλάνη και παράκρουση.

Να μη γίνεται η ευχή αγγάρια. Η πίεση μπορεί να φέρει μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Κάτι γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγάρια, αλλά δεν είναι υγιές. Ούτε να χρησιμοποιείτε τεχνητούς τρόπους. Δεν χρειάζεται ούτε μικρό σκαμνάκι, ούτε σκύψιμο της κεφαλής, ούτε κλείσιμο των ματιών. Λένε πολλοί: «Κάτσε σ’ ένα μικρό σκαμνάκι, σκύψε και στύψου και συγκεντρώσου». Αλλά πού… Δοκιμάστε να δείτε. Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα, για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια, όταν έχει θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στο δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο. Να μη δένεσθε με τον τόπο.

Το παν είναι ο έρωτας στον Χριστό. Άμα η ψυχή σας επαναλαμβάνει με λατρεία, με πόθο τις πέντε λέξεις, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», δεν χορταίνει. Είναι λέξεις αχόρταστες! Σ’ όλη σας τη ζωή να τις λέτε. Κρύβουν τόσους χυμούς!

από το βιβλίο: “Βίος και Λόγοι – Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (Ιερά Μονή Χρυσοπηγής – Χανιά).

Πηγή: https://simeiakairwn.gr

Η άφθαρτη Αγία Χριστίνα που την έκλεψαν οι Δυτικοί – Βοούν για επιστροφή τα ιερά κειμήλια της Κωνσταντινουπόλεως

 

Η άφθαρτη Αγία Χριστίνα που την έκλεψαν οι Δυτικοί – Βοούν για επιστροφή τα ιερά κειμήλια της Κωνσταντινουπόλεως

Την 24η Ιουλίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Χριστίνας της Μεγαλόμαρτυρος. Το άφθαρτο σκήνωμα της Αγίας που προκαλεί ρίγος και μόνον από τη φωτογραφική θέα του, αποτελούσε αναπόσπαστο ελληνοχριστιανικό ιερό κειμήλιο έως τη στιγμή που το έκλεψαν οι Δυτικοί μετά τα χρόνια της άθλιας καταπάτησης της Κωνσταντινούπολης, το 1204.

Είπαν ότι η Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί ένα από τα φοβερότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η βαρβαρότητα της καταπάτησης και της κλοπής έγδυσε την Πόλη από τα 2/3 του παγκοσμίου πλούτου και κυρίως από ασύλληπτης αξίας χριστιανικά κειμήλια τα οποία τόσο οι Βενετοί όσο και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι εισβολείς, με προγραμματισμό και πονηρία, φρόντισαν να τα μεταφέρουν στις πατρίδες τους και να τα τοποθετήσουν στους κατά τόπους ναούς τους.

To σκήνωμα της Αγίας Χριστίνας είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη από τη Συρία όπου έλαβε χώρα το φριχτό μαρτύριο της. Στην Πόλη υπήρχε ιερός ναός αφιερωμένος στη μνήμη της, κοντά στο Παλάτι, μπαίνοντας οι άνθρωποι και μένοντας ενεοί, κυριολεκτικά εκστασιασμένοι από τη θέα του γαλήνιου και άφθαρτου προσώπου της.

Η κακιά ώρα τoυ 1204 και της εισβολής σήμανε την έναρξη της ταλαιπωρίας, του κλεισίματος της Αγίας σε αμπάρια πλοίων για κρυφούς προορισμούς και της ξεδιάντροπης κλοπής του σκηνώματος που έφθασε το 1252 στο Τορτσέλο της Βενετίας και αργότερα το 1325 μεταφέρθηκε σε βενετσιάνικο νησί που πήρε το όνομα της (Santa Cristina). Το 1340, μεταφέρουν την Αγία στο Μουράνο ώσπου το 1435 την επιστρέφουν και πάλι στο Τορτσέλο μέχρι να αποφασίσουν το 1793 τη μεταφορά της στον ναό της Santa Giustina και αργότερα οριστικά στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου (San Francesco della Vigna) στη Βενετία, όπου και παραμένει μέχρι τα σήμερα.

 

Ο Άγιος Φραγκίσκος της Αμπέλου, Βενετία

 

Το νησί Santa Cristina

 

 

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ

Η Αγία Χριστίνα έζησε στα χρόνια του Βασιλέως Σεβήρου [200 μ.Χ] καταγόμενη από την Τύρο. Ήταν κόρη ενός στρατηλάτου που τον έλεγαν Ουρβανό. Ο πατέρας της Αγίας την έβαλε σε πύργο υψηλό και την πρόσταξε να μείνει εκεί μαζί με ψεύτικους θεούς από χρυσάφι και πολύτιμες ύλες. Η Χριστίνα είπε με ορθό λογισμό ότι αυτοί δεν είναι θεοί αλλά άψυχα είδωλα κατασκευασμένα από ανθρώπους. Κοιτάζοντας τον ουρανό από ένα παραθύρι, στοχάσθηκε τη Δημιουργία του μόνου αληθινού Θεού, παίρνοντας αμέσως και συντρίβοντας τα είδωλα του πατρός της.

Τη βασανίζει ο πατέρας της – Τη ρίχνουν ακόμη και στη θάλασσα

Ο πατέρας της Αγίας έγινε θηρίο με την επανάσταση της κόρης του. Την έκλεισε σε φυλακή, την τιμωρούσε με όλους τους τρόπους, χωρίς φαΐ, πιοτό και τα απαραίτητα. Να, όμως, που άγγελος Κυρίου κατέφθανε, την έτρεφε, τη δυνάμωνε στην αρχή του μαρτυρίου της και της γιάτρευε τις πληγές από τη μεταχείριση.

Την Αγία την πέταξαν ακόμη και στη θάλασσα και βγήκε υπό θείου αγγέλου στη στεριά. Όταν φανερώθηκε ότι ζει, την πήρανε πάλι στη φυλακή με διαταγή του πατέρα της, ο οποίος, παραδόξως, αυτονυχτί πεθαίνει και φεύγει οριστικά από το προσκήνιο. Άλλοι τότε ηγεμόνες αναλαμβάνουν και δέρνουν και γδέρνουν τη Χριστίνα ακατάπαυστα, τη βάζουν σε καμίνι, αλλά αυτή με επιμονή φωνάζει «Ιησούς Χριστός!», μένοντας αβλαβής ακόμη και από φαρμακερά θηρία που έρχονται να τη ξεσκίσουν, αλλά παραδόξως κάνουν πίσω.

Της κόβουν τα στήθη και τρέχει γάλα, όχι αίμα!

Φθάνουν στο σημείο οι βασανιστές να κόψουν τα στήθη της Χριστίνας για να την κάνουν να αλλαξοπιστήσει. Μένουν σύξυλοι. Από το σημείο της τομής βγαίνει και τρέχει γάλα και όχι αίμα! Της κόβουν και τη γλώσσα ακόμη. Απαυδισμένοι οι αντίχριστοι διώκτες που το κορίτσι δεν πρόδιδε τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό της, παίρνουν λόγχες και τις μπήγουν στην καρδιά και τα πλευρά της. Επιτρέπει τότε ο Θεός και η Αγία παραδίδει τη μακαρία ψυχή της εις απόλαυσιν ζωής αιωνίου.

 

Κώστας Παναγόπουλος – Πρακτορείο “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ”

SOURCE – PHOTO

Στοιχεία για τον Βίο και το Μαρτύριο της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005 – Εκ του Σπουδαστήριου Νέου Ελληνισμού

 

πηγή:  https://www.orthodoxianewsagency.gr/orthodoxes-provoles/i-aftharti-agia-xristina-pou-tin-eklepsan-oi-dytikoi-eikones/

Πηγή: https://makkavaios.blogspot.com

 

Διαλύοντας την Τουρκική προπαγάνδα! Uzay Bulut, Ανδρέας Παναγόπουλος, Γιάννης Πουλτσίδης

Πηγή: https://enromiosini.gr

Αχ, πόσο ακριβά θα πληρώσετε την αντιευαγγελική ζωή σας, αν δεν μετανοήσετε....

 

Αχ, πόσο ακριβά θα πληρώσετε την αντιευαγγελική ζωή σας, αν δεν μετανοήσετε....

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Εσείς που είστε μέθυσοι, πόρνοι, μοιχοί, κλέφτες, άσωτοι, τεμπέληδες, χαρτοπαίχτες, χορευτές, αργόλογοι, χλευαστές!

 Πέστε μου, για ποιό λόγο ο Υιός του Θεού κατέβηκε από τους ουρανούς, κήρυξε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας, έκανε πολυάριθμα θαύματα, έπαθε στο Σταυρό, πέθανε και αναστήθηκε και έστειλε τους Αποστόλους στον κόσμο, για κηρύξουν τον λόγο Του; Πέστε μου, για ποιό λόγο έγιναν όλα αυτά. 

Έγιναν για να τρώτε και να πίνετε μέχρι κορεσμού, να διαπράττετε μοιχείες και κλοπές, να περνάτε τον καιρό σας με τεμπελιά, με αργολογία, με χαρτοπαιξία, με τα θέατρα, τους χορούς και τα κουτσουμπολιά; 

Αχ, πόσο ακριβά θα πληρώσετε την αντιευαγγελική ζωή σας, αν δεν μετανοήσετε και δεν διορθωθείτε!...

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

 

“Θα έρθει καιρός που δεν θα υπάρχουν ψαλτάδες. Γυναίκες θα ψέλνουν. Εγώ δεν θα ζω. Θα το δείτε. Δύσκολοι καιροί έρχονται”

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΟΣΙΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΣΚΑΡΚΑΛΑ (1917-2005)

» … Όταν έγινε μία αναταραχή στό Αιγαίο μέ τούς Τούρκους είπε: “Τώρα δε θά γίνει πόλεμος, αλλά αργότερα, γιατί οί νέοι μας ξέφυγαν πολύ. Ένας πόλεμος θα τούς συνεφέρει”…

» … Δύο μήνες πριν έρθει ό Πάπας, μάς είπε: “Μεγάλο κακό έρχεται!”

» … Άρρώστησα σοβαρά καί δύο φορές κινδύνευσα να πεθάνω. Ό γέροντας, μέ τή φώτιση πού είχε από τό Άγιο Πνεύμα, μού έλεγε τί έπρεπε να κάνω καί γλύτωσα. “Αυτό πού προσεύχομαι γιά τά παιδιά σας είναι να φωτισθούν. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε”.

»Κάθε Τρίτη πηγαίναμε στό χωριό Βατερό καί ψέλναμε την παράκληση τής Θεοτόκου. Βλέπουμε τό γέροντα να φωνάζει δυνατά στην αυλή τής εκκλησίας γιά τίς καινούργιες ταυτότητες:

“Τί κάνει ή Ιεραρχία; Πού είναι οί δεσποτάδες μας; Τί κάνουν; Κοιμούνται. Αλλοίμονο στά παιδιά μας… Έχουμε… αρραβώνες καί σε λίγο γάμο. Αρραβωνιάστηκε ό Αντίχριστος μέ την Ορθοδοξία! Αλλοίμονο μας! Εσείς είστε νέες. Πολλά θα δουν τά μάτια σας, πολλά… Τά γεγονότα τρέχουν. Κάθε μέρα έχουμε καί καινούργια γεγονότα. Έταπείνωσαν την εκκλησία σε μία νύχτα… Ζούμε μέρες Αντίχριστου… Καιρός γιά ομολογία πίστεως. Τά παιδιά σας λυπάμαι… Αργήσατε, πατέρες, αργήσατε. Βγάλτε τά καλυμμαύκια σας καί καταθέστε τα!”

»Έκανε θαύματα ό γέροντας μέ προσευχές σε ασθενείς.

Έλεγε τί να κάνουν, πότε να τό κάνουν, τί ν’ αποφύγουν.

“Θα έρθει καιρός πού δέν θα υπάρχουν ψαλτάδες. Γυναίκες θα ψέλνουν. Εγώ δέν θα ζω. Θα τό δείτε. Δύσκολοι καιροί έρχονται”.

»Τού είπα κάποτε ότι πετώ κάποια φαγητά. “Θα μάς τα πάρει τά καλούδια ό Κύριος. Έρχεται πείνα… Θα γίνουμε σκούπα τής ΕΟΚ! Θα μάς σκουπίσει ή ΕΟΚ!”

» … “Κύριε, μείνον μεθ’ ημών. Παναγιά μου, σκέπασέ μας! Δέν θέλει πολλά λόγια ό Κύριός μας. Θέλει τήν καρδιά μας.

Έάν δέν έχουμε φόβο Θεού, χανόμαστε!… Δέν ξέρω αν οι πλάτες τών ανθρώπων θ’ αντέξουν τόσο βάρος (εννοούσε τα γεγονότα πού έρχονται στό μέλλον)».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΩΤ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΝΟΣ ΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.. ΠΑΤΡΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΣΚΑΡΚΑΛΑ (1917-2005) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ

πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

https://simeiakairwn.gr

Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς.

 

Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς.

 Η μορφή του Προφήτη Ηλία διασχίζει την ιστορία της σωτηρίας με φωτιά, ανεμοστρόβιλους και εκρηκτικές παρουσίες του Θείου, σε μια εποχή που ο Θεός είτε σιωπούσε είτε κρυβόταν. Η πυρφόρος ανάβασις του Ηλία δεν αποτελεί απλώς το τέλος ενός βίου, αλλά είναι μυσταγωγική αποκάλυψη της εσχατολογικής μας ταυτότητας: είμαστε όντα προορισμένα για ανάληψη, αρκεί να περάσουμε από εκεί, που ο Θεός απαντά με φωτιά.

  Η προσωπικότητα του Προφήτη Ηλία φέρει τη σφραγίδα μιας διττής φύσης: ασκητής και κοινωνικός κριτής, μυστικός θεολόγος και δημόσιος φορέας κρίσης, άγριος και τρυφερός, αποκαλυπτικός και σιωπηλός. Η διπλή χάρις που μεταδίδει στον Ελισσαίο διπλή όχι ποσοτικά αλλά υπαρξιακά, είναι η εσωτερική μετάδοση του πνευματικού ήθους: το πνεύμα του προφήτη δεν παραχωρείται με λέξεις αλλά με πυρφόρες πράξεις, με την εγκατάλειψη του εγώ και την ανάληψη του άλλου.

 Ο Θεός, στον Ηλία, δεν αποκαλύπτεται στην τρικυμία ούτε στον σεισμό. Έρχεται μέσα σε ένα αεράκι λεπτό, σχεδόν ψίθυρο. Και όμως, πριν και μετά από αυτή τη σιωπή, εμφανίζεται και ως φωτιά που κατατρώει το θυσιαστήριο. Αυτή η αντίφαση φανερώνει τον Θεό της σχέσης και της ετερότητας: δεν είναι δύναμη ηθικής αυταρχίας, αλλά Θεός του Προσώπου που προσκαλεί σε κοινωνία μέσα από φωτιά και σιωπή.

 Ο Ηλίας, παρών και στην Μεταμόρφωση του Χριστού, γίνεται γέφυρα μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Είναι η παλιά φωνή που δεν σίγησε, αλλά ανανεώθηκε. Δεν πρόκειται για γραμμική συνέχεια, αλλά για πνευματική ενότητα του Θείου Λόγου στον χρόνο, όπως το φώς του ήλιου που πέφτει σε διαφορετικά τοπία μα παραμένει το ίδιο.

 Ο προφήτης, παρά την πνευματική του πληρότητα, κατατρύχεται από υπαρξιακή μοναξιά. 

«Κύριε, έμεινα μόνος», φωνάζει. Η ψυχή του δεν αντέχει τη σιωπή του κόσμου και την απουσία ανταπόκρισης. Εδώ δεν βλέπουμε έναν υπερήρωα της πίστης, αλλά έναν άνθρωπο τραγικά συνειδητοποιημένο: η φλόγα που καίει μέσα του τον αποξενώνει από τον κοινό νου. Κρύβεται, θρηνεί, ζητά θάνατο. Κι όμως, ο Θεός δεν τον απορρίπτει, αλλά τον τρέφει με άρτο και ύδωρ.
 Η ψυχολογία του Ηλία θυμίζει την υπαρξιακή απορία του σύγχρονου ανθρώπου: πού είναι ο Θεός σε έναν κόσμο βουβό, με λατρείες χωρίς θυσία, με ναούς χωρίς πνεύμα; Ο Ηλίας δεν είναι μακρινός ήρωας· είναι καθρέφτης της πνευματικής ερήμωσης που ζητά και πάλι την πυρφόρο παρουσία.

 Ο Ηλίας συγκρούεται με το κατεστημένο, με το βασιλικό ζεύγος Αχαάβ και Ιεζάβελ, καταγγέλλει την ειδωλολατρία και την κοινωνική αδικία. Η προφητεία δεν είναι απλώς μυστικιστική εμπειρία· είναι πολιτική πράξη, φωνή υπέρ των φτωχών, κραυγή κατά της συστημικής διαφθοράς. Σήμερα, σε έναν κόσμο όπου ο «Βάαλ» άλλαξε ονόματα όπως: κατανάλωση, ατομικισμός, τεχνοφετιχισμός η φωνή του Ηλία αντηχεί ως κάλεσμα σε εγρήγορση: να μη συμβιβαζόμαστε με το άδικο, να μη σιωπούμε μπροστά στην πνευματική νέκρωση.

 Η πυρφόρος ανάβασις δεν είναι ιδιωτικό όραμα, είναι δημόσια πράξη. Είναι η άρνηση να ταυτιστεί ο Θεός με τα είδωλα της εξουσίας ή της θρησκευτικής υποκρισίας. Ο Ηλίας είναι ο ασκητής της Ιστορίας· δεν φεύγει από τον κόσμο, αλλά τον κρίνει από την ερημιά του πνεύματος.

 Στο βάθος, ο Ηλίας μάς διδάσκει ότι ο σκοπός της ζωής δεν είναι η επιβίωση αλλά η θέωση. Η ανάληψη του είναι υπόσχεση εσχατολογική: ότι ο άνθρωπος, όταν αδειάσει από το εγώ, γεμίζει από το Πνεύμα. Η διπλή χάρις, τότε, είναι η συμμετοχή όχι μόνο στο έργο, αλλά και στην ύπαρξη του Θεού. Ο Ηλίας, ως τύπος του Χριστού και των τελείων, φανερώνει την δυνατότητα του ανθρώπου να μεταμορφωθεί, να ανάψει από το άκτιστο φώς και να γίνει κι αυτός φώς όχι για να καίει, αλλά για να φωτίζει.

 Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς. Είναι η σπίθα σε κάθε καρδιά που διψά για αλήθεια. Είναι η μαρτυρία ότι ο Θεός "ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα", προσκαλεί και τον άνθρωπο να γίνει φλόγα, να γίνει προφήτης, να γίνει ουρανός.Κούρος Αλέξανδρος

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

Γέρων Γεώργιος: «Το Άγιον Όρος έχει ανάγκη από Αγίους»

 

Μονή Σινά και Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου

 

Μονή Σινά και Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου

 

 Χαράλαμπος Άνδραλης, δικηγόρος

 

 Η δικαστική δήμευση της Μονής Σινά από το κράτος της Αιγύπτου, δικαίως προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η απόφαση του αιγυπτιακού δικαστηρίου μετατρέπει τους Σιναΐτες μοναχούς σε φιλοξενούμενους στο σπίτι τους και δίνει ουσιαστικά τη

δυνατότητα στο εκάστοτε αιγυπτιακό καθεστώς να μπορεί να τους αποβάλει, ανά πάσα στιγμή, με οποιαδήποτε πρόφαση.

Η ιδιοκτησία δεν καταργείται από το οποιοδήποτε δικαίωμα χρήσης και ο ιδιοκτήτης έχει τον κύριο λόγο πάνω στην ιδιοκτησία του. Όσο οι ίδιες οι μονές ως νομικά πρόσωπα, δεν έχουν την πλήρη κυριότητα των μοναστηριακών συγκροτημάτων, αλλά μόνο τη χρήση, θα υφίσταται η απειλή της έξωσης, με τη συνοδεία των σχετικών εκβιασμών.

Ειδικότερα, η έλλειψη ιδιοκτησιακής κατοχύρωσης της Μονής Σινά, βασίζεται εν πολλοίς στην αμφισβήτηση της νομικής ισχύος των χρυσοβούλων, την οποία ισχύ εντελώς ανεύθυνα ξεκίνησε να αμφισβητεί μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού και πολιτικού κόσμου της Ελλάδας, συνεπικουρούμενοι και από εκκλησιαστικά πρόσωπα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, όταν την επικαιρότητα μονοπωλούσε το δήθεν σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Η έλλειψη ιδιοκτησιακής κατοχύρωσης της Μονής Σινά, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα της ισλαμικής θρησκείας, όσο και με τις γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις, εντείνουν δικαιολογημένα τις ανησυχίες για την απρόσκοπτη λειτουργία της ιστορικής Μονής. Ακόμα και αν κατοχυρώνεται η θρησκευτική λειτουργία της, ποιος εγγυάται ότι το καθεστώς δεν θα παραδώσει τη Μονή σε μοναχούς άλλου χριστιανικού δόγματος ή αμφιβόλου κανονικότητας, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία;

Διότι πολλά μοναστήρια και ναοί της Ουκρανίας, που είχαν δημευθεί από την κομμουνιστική περίοδο και παρέμειναν στην ιδιοκτησία του ουκρανικού κράτους μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, με δικαίωμα χρήσης των μοναχών, αντιμετωπίζουν σήμερα το ίδιο πρόβλημα.

Στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, το ιστορικότερο μοναστήρι όλου του σλαβικού κόσμου με εκατοντάδες άφθορα σκηνώματα Αγίων Πατέρων, το ουκρανικό κράτος έδιωξε με βίαιο τρόπο τους μοναχούς της Κανονικής Εκκλησίας από την «ιδιοκτησία» του και παρέδωσε τα προσκυνήματα στη λεγόμενη αυτοκέφαλη εκκλησία της Ουκρανίας, μέλη της οποίας πρωτοστατούν στις βιαιότητες κατά των Ορθοδόξων Ουκρανών.

Όσο ενθαρρυντικό είναι το γεγονός της κινητοποίησης εκκλησιαστικών και άλλων παραγόντων για τη διαφύλαξη της Μονής Σινά, άλλο τόσο απογοητευτική είναι η προκλητική αδιαφορία των ελληνόφωνων Εκκλησιών για τα μοναστήρια και τους ναούς της Ουκρανίας.

Πηγή: https://makkavaios.blogspot.com