Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Εν Κυθήροις τη 11η Μαΐου 2025
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Θεολόγου- συγγραφέως
Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων
Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η τέταρτη Κυριακή από του Πάσχα, η Κυριακή του Παραλύτου και το μεν Αποστολικό ανάγνωσμα, που ακούσαμε προηγουμένως είναι μια περικοπή από το 9ο κεφάλαιο των Πράξεων, το δε Ευαγγελικό μια περικοπή από το 5ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, στο οποίο ο Ευαγγελιστής μας περιγράφει το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου. Πρόκειται για ένα θαύμα, που έκανε ο Κύριος στην Ιερουσαλήμ, στην προβατική πύλη της Βηθεσδά, όπου υπήρχε κάποια μεγάλη δεξαμενή, γύρω από την οποία υπήρχαν πέντε θολωτά υπόστεγα. Σ’ αυτά βρίσκονταν ξαπλωμένοι ένα πλήθος αρρώστων, που περίμεναν εκεί καρτερικά την θεραπεία τους, η οποία γινόταν με ένα θαυμαστό τρόπο. Διότι όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής, κάποιος άγγελος κατέβαινε στην κολυμβήθρα και τάραζε τα νερά της. Όποιος προλάβαινε να κατέβη πρώτος στην κολυμβήθρα, θεραπευόταν από οποιαδήποτε ασθένεια και αν έπασχε.
Υπήρχε δε στον τόπο εκείνο ανάμεσα στο πλήθος ένας άνθρωπος, που ήταν 38 χρόνια παράλυτος. Περίμενε και αυτός καρτερικά, πότε θα ταραχθούν τα νερά της κολυμβήθρας από τον άγγελο, για να πέσει πρώτος στη λίμνη, ώστε να θεραπευθεί. Αλλά δεν υπήρχε δυστυχώς κάποιος να τον βοηθήσει, να μπή μέσα στη δεξαμενή και να κολυμβήσει, διότι κάποιος άλλος προλάβαινε πριν από αυτόν. Κανένας δυστυχώς από όσους είχαν θεραπευθεί, ή από τους συγγενείς των θεραπευθέντων, δεν βρέθηκε να τον ευσπλαχνισθεί και να τον βοηθήσει, ώστε να βρεί και αυτός την πολυπόθητη θεραπεία του.
Έμοιαζε μ’ έναν άταφο νεκρό ο παράλυτος. Όμως δεν απελπιζόταν, δεν έχανε την υπομονή του, παρ’ όλο που το μαρτύριό του παρατεινόταν επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Και όχι μόνο δεν απελπιζόταν και σήκωνε με υπομονή θαυμαστή αυτό τον βαρύ σταυρό της αρρώστιας του, αλλά επί πλέον δεν φαίνεται μέσα από την όλη διήγηση, να αγανακτεί, ούτε να κατακρίνει κανέναν, καθώς έβλεπε την σκληρότητα και την απανθρωπιά των ανθρώπων, που τον περιστοίχιζαν. Δεν παραπονέθηκε ποτέ, ούτε εναντίον του Θεού, ούτε εναντίον των ανθρώπων.
Από τέτοιου είδους σωματικές ασθένειες, όπως αυτή του παραλύτου, δηλαδή μακροχρόνιες και ανθρωπίνως αθεράπευτες, όπως γνωρίζουμε, πάσχουν πολλοί συνάνθρωποι μας σήμερα, παρά τις μεγάλες προόδους της ιατρικής επιστήμης. Οι ασθένειες γενικότερα είναι ένα πανανθρώπινο φαινόμενο, που εμφανίστηκαν στη ζωή των ανθρώπων από τότε που αμάρτησε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, εκεί στον παράδεισο και παρέβη την εντολή του Θεού. Διότι όπως μας διδάσκει ο λόγος του Θεού, οι ασθένειες, όπως και ο θάνατος, είναι καρπός και αποτέλεσμα της αμαρτίας.
Όλοι μας περάσαμε, ή θα περάσουμε, ασθένειες, ελαφρότερες, ή βαρύτερες και δεν υπάρχει άνθρωπος που έζησε σ’ αυτή τη ζωή και δεν εβίωσε τον πόνο και την οδύνη της ασθένειας. Και όλοι μας, όταν αρρωστήσουμε, επιζητούμε με κάθε τρόπο την θεραπεία μας. Κάνουμε το παν για να ξαναβρούμε την πολυπόθητη υγεία μας. Τρέχουμε στους καλύτερους γιατρούς, και στα καλύτερα νοσοκομεία της Ελλάδος, ή και του εξωτερικού. Δαπανούμε χρήματα, πολλές φορές και όλη την περιουσία μας, για να ξαναβρούμε την υγεία μας.
Βέβαια εδώ πρέπει να τονίσουμε, ότι ο Θεός δεν μας απαγορεύει να φροντίζουμε για την υγεία μας, όταν αρρωστήσουμε. Σε κάποιο θεόπνευστο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που λέγεται Σοφία Σειράχ, γίνεται λόγος για τον ιατρό και τον ρόλο του, για την ιατρική επιστήμη, για τους φαρμακοποιούς και τα φάρμακα, αλλά και για τη σχέση της αμαρτίας με τις σωματικές ασθένειες. Σ’ αυτό λοιπόν το βιβλίο αναφέρονται τα εξής: Παιδί μου όταν αρρωστήσεις, μην παραβλέψεις την αρρώστια σου, αλλά κάνε προσευχή στον Κύριο και Εκείνος θα σε θεραπεύσει. Με τα παραπάνω λόγια ο θεόπνευστος συγγραφέας μας προτρέπει, όταν αρρωστήσουμε, να μην αμελήσουμε, αλλά να καταφύγουμε κατ’ αρχήν στον πρώτο ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας, τον Κύριο και από αυτόν να ζητήσουμε την θεραπεία μας, την οποία βέβαια θα μας δώσει, εφ’ όσον αυτό συμφέρει πνευματικά στην ψυχή μας.
Φυσικά το ότι θα καταφύγουμε στον Κύριο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα καταφύγουμε και στο γιατρό. Στο ίδιο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ αναφέρονται τα εξής: Να τιμάς τον γιατρό, διότι ο Θεός τον δημιούργησε για τις ανάγκες σου. Ωστόσο η θεραπεία έρχεται από τον Ύψιστον. Μην τον διώξεις τον γιατρό. Τον έχεις ανάγκη. Παραχώρησέ του την δυνατότητα να σε θεραπεύσει. Με βάση τις παραπάνω βιβλικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι ο Θεός δημιούργησε όχι μόνο τον ιατρό, αλλά και την Ιατρική Επιστήμη. Αυτός έδωσε επίσης και τα φάρμακα, για να μπορεί ο άνθρωπος να βρίσκει ανακούφιση στις αρρώστιες του. Θα καταφύγουμε λοιπόν στο γιατρό, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε μια μεγάλη αλήθεια: Ότι οι δυνατότητες του γιατρού και γενικότερα της ιατρικής επιστήμης είναι περιορισμένες, διότι υπάρχουν ασθένειες, οι οποίες ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να θεραπευτούν. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι ιατροί ομολογούν την αδυναμία τους και λένε: «Εμείς τίποτε περισσότερο δεν μπορούμε να κάνουμε. Από εδώ και μπρος το λόγο τον έχει ο Θεός».
Ωστόσο πέραν αυτών πάντοτε πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό. Ότι δηλαδή ο Θεός πολλές φορές δεν μας θεραπεύει, παρ’ όλο που το ζητάμε επίμονα στις προσευχές μας, γιατί αυτό συμφέρει στις ψυχές μας. Παραχωρεί να έρθει μια αρρώστια, που ανθρωπίνως δεν θεραπεύεται, για να μας παιδαγωγήσει πνευματικά. Ο Θεός δηλαδή χρησιμοποιεί εν τη πανσοφία του τις σωματικές αρρώστιες, που είναι καρπός της αμαρτίας και της αποστασίας μας, σαν ένα φάρμακο για να θεραπεύσει τις αρρώστιες της ψυχής μας. Γι’ αυτή την παιδαγωγία του Θεού μας ομιλεί ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του. Γράφει: «Υιέ μου, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ' αυτού ελεγχόμενος. Ον γάρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν όν παραδέχεται». Δηλαδή, παιδί μου μην αμελής και μην αδιαφορής για την παιδαγωγία, την οποία διά μέσου θλίψεων σου κάμνει ο Κύριος και μην αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι από αυτόν. Διότι εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί, μαστιγώνει δε με ταλαιπωρείες κάθε υιόν, που θεωρεί ως ιδικόν του. Όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες, οι σωματικές αρρώστιες φέρνουν τεράστιο πνευματικό κέρδος στις ψυχές μας, διότι μας θεραπεύουν από πάθη και σβήνουν τα χρέη των αμαρτιών μας. Αυτό όμως το ευεργετικό αποτέλεσμα έρχεται μόνον, όταν υπομένουμε καρτερικά τις ασθένειες και όχι μόνο δεν γογγύζουμε, αλλά ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεόν. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφερόμενος σε κάποια ομιλία του στο πνευματικό κέρδος που αποκομίζουμε, όταν με καρτερία υπομένουμε τις θλίψεις, λέει τα εξής: Όπως ο χρυσοχόος βάζει το χρυσάφι στο χωνευτήρι και το αφήνει να δοκιμάζεται στη φωτιά, τόσο χρονικό διάστημα μέχρι να το δή να γίνεται τελείως καθαρό, έτσι ακριβώς και ο Θεός επιτρέπει στις ψυχές των ανθρώπων να δοκιμάζονται στις ασθένειες τόσο, ώσπου να γίνουν καθαρές και να ωφεληθούν πάρα πολύ από τη δοκιμασία αυτή.
Το τραγικό εν προκειμένω είναι το γεγονός, ότι οι περισσότεροι από μας, ενώ μεγάλη φροντίδα δείχνουμε για την θεραπεία των σωματικών μας ασθενειών, καθόλου, ή ελάχιστα φροντίζουμε για τη θεραπεία των ψυχικών μας ασθενειών. Και όταν λέμε ψυχικές ασθένειες, δεν εννοούμε εδώ τις ψυχιατρικές αρρώστιες, αλλά κυρίως και πρωτίστως τα πάθη και τις αμαρτίες μας, που είναι οι χειρότερες από όλες τις αρρώστιες, διότι αυτές έχουν τη δύναμη να μας χωρίσουν αιωνίως από τον Χριστό και να μας στερήσουν την βασιλεία των ουρανών. Δυστυχώς αδιαφορούμε και με τη στάση μας αυτή δείχνουμε πάνω στην πράξη, ότι δεν μας απασχολεί το θέμα της θεραπείας της ψυχής μας από τα πάθη και σε τελική ανάλυση δείχνουμε, ότι δεν θέλουμε να θεραπευθούμε.
Ας λάβουμε υπ’ όψη μας, αδελφοί μου, όσα παραπάνω είπαμε με αφορμή τη σημερινή ευαγγελική περικοπή και ας αγωνιστούμε να επιμεληθούμε τη θεραπεία των αθανάτων ψυχών μας από τα πάθη, υπομένοντας με καρτερία και υπομονή τις σωματικές αρρώστιες, πράγμα που εύχομαι να γίνει σε όλους μας με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και όλων των αγίων, αμήν.
Πηγή: https://www.impantokratoros.gr
.jpg)
